Campaneto(-di-fueio-redouno)
Campanula rotundifolia subsp. macrorhiza
Campanulaceae
Autre noum : Campanello(-di-fueio-redouno).
Nom en français : Campanule à grosses racines.
Descripcioun :Aquesto campaneto èi coumuno en basso Prouvènço. A dos meno de fueio, aquéli d'en bas (pas toujour aqui quouro flouris) soun redouno emé un pecou, e li d'en aut primo. La subsp. macrorhiza, que trachis tipicamen dins li pertus de paret e roucas, a uno racino mai espesso que la subsp. rotundifolia.
Usanço :Es uno planto manjadisso. La racino sèmblo apasima li doulour.
Port : Erbo
Taio : 5 à 60cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Campanula
Famiho : Campanulaceae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Vióuleto
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 2200 m
Aparado : Noun
Liò : Roucas
Estànci : Termoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Ouèst-Aupenco
Ref. sc. : Campanula rotundifolia subsp. macrorhiza (J.Gay ex A.DC.) Bonnier & Layens
Reviro-menut(-negre)
Vincetoxicum nigrum
Apocynaceae
Nom en français : Dompte-venin noir.
Descripcioun :Aquéu reviro-menut, adounc negre, èi lou cousin un pau mens coumun que lou classi. Es eisa de lou destria, lou tout èi de lou vèire, emé si pichòti flour negro e pelouso. Li fueio soun óupousado e lusènto.
Usanço :Sabèn pas s'èro emplega à passa tèms contro li pougnaduro de vipèro, en emplastre, coume lou reviro-menut. Fau saupre que li racino, majamen, soun proun empouisounanto.
Port : Grando erbo
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Vincetoxicum
Famiho : Apocynaceae
Coulour de la flour :
Brunello
Petalo :
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Ribiero
- Camin
- Garrigo
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Vincetoxicum nigrum (L.) Moench, 1802